سلام.

ببخشيد من يكم دير كردم.

يه جمله بگم و برم . البته اين جمله به متن قبلي شما بر ميگرده.

اولين درسي كه شكست به آدم ميده اينكه بهت ميگه اگر دوباره از اين راه بري بازم شكست ميخوري . شكست مطلق وجود نداره . به نظر من ما اصلا به دنيا اومديم تا شكست بخوريم و دوباره رو پاهامون وايسيم . اگر خلاف اين ثابت بشه اصلا زندگي بي معني ميشه. تصور كن چه زندگي نكبتيه زندگي بدون مشكل و بدون غم . و در آخر چه زيبا پيروزي بعد از شكست. و چه زيباتر اعتماد به نفسي است كه پس از اون پيروزي بذست مياريم.

راستي يه سوال . اين وبلاگ وبلاگ سوم شماست ؟؟؟

تا بعد يا حق