آنگاه که زمان گفتگو بود سکوت کردیم ، و آن هنگام که زمان سکوت بود سخن بیجا راندیم

 
من نه از قبیله درد نه از شهر دلشادگانم ... اهل همین حوالیم... حوالی تو، حوالی ما ...

سالهاست که قصه هارا زندگی کرده ایم بی آنکه از خویش بپرسیم چرا ؟ کی ؟ چطور؟ !!!

سالهاست به دنبال قصه های زندگی نشده، گشته ایم بی آنکه از خویش بپرسیم ... بپرسیم ... چه باید پرسید ؟!!!

 
و سالهاست ... و قرن هاست

که هنوز نیشگونی ما را بیدار نکرده است اگر هم بیدار شده ایم در لحظه ای نامعلوم بوده که لذت خواب بازمارو درگیر لالایی هایش کرده

 
به دنبال قصه بیداری ام ... قصه بیداری خودم، قصه بیداری تو، قصه بیداری ما

 
یه نام خدای نم نم بارون و سوز پاییز

سلام به روی پاییزی دوستای گلم سلام به رنگ های نارجنی و زردو قرمز ... سلام به بوی بارونیتونو خاک نم گرفتتون

حال درختا و کلاغاتون چطوره ؟ حال شهرتون چی ؟ سلامتونو به کوچ پرنده ها رسوندین ؟ ( زیاد پرحرفی و فضولی میکنم نه !)

 
می خوام در مورد یه مطلب مهم حرف بزنیم شاید در ظاهر اصلا مهم نباشه ولی مهمه ... این جمله رو حتما خیلی شنیدین :

« انسان خوب کسیه که عیب هاشو بلند بلند جار بزنه تا درس عبرت بگیرن و بگیره و به اصلاح خودش برسه اما در مقابل رفتار خوبش باید فروتن باشه و جیک نزنه » فکر کنم اینو خیلی شنیده باشین که وقتی یه خوبی از خودتون بگین همه بگن برو بابا چقدر مغروری به خودت !!!  ( دینگ دینگ یه اشتباه، بزرگ و کوچیکشو نمیدونم چون خودم بهش پی بردم واسه خودم قانون شده. هوین )

وقتی عیب هامونو با خودمون مرور میکنیم کار بسیار به سزایی انجام دادیم اما کار بهتر وقتیه که دس به کار و عمل بشیم تا برطرفشون کنیم چون میخوایم که برتر باشیم چون هدف داریم اونم از نوع متعالیش ... حالا این وسط بعضی از خصلتها هستن که خصلتهای خوب ما هستن این خصلت های خوب مثله خصلت های بد ما به دو دسته تقسیم میشن: یکی خصلتهایی که دیگران بهش پی بردن و یه جورایی مارو با اون خصلتها میشناسن و دسته دوم خصلتهایی که خودمون با کنکاش در درونمون بهش پی بردیم که بیشتر این خصلتها جزو رازهای درونی خودمون میشن ...

خب همیشه این سخن به میان میاد که برای پیشرفت و رشد باید همه جوانب و در نظر گرفت هم منفی هم مثبت باید در کنار هم باشن تا شکوفایی و تکامل صورت بگیره ... حالا ما چون تو خرافات و برخی سنت ها گیر افتادیم از بیان خوبی های خودمون توی جم خودداری میکنیم یه جورایی خجالت میکشیم و سعی میکنیم خودمونو فروتن نشون بدیم ... ولی من تجربه کردم به شما هم همین پیشنهادو میکنم شاید اولش یه کم سخت باشه چون همش حرف می شنوین که بابا چقدر مغروری به خودت. ولی خب من که کوتا نیومدم دسته اول خصلتهای خوبمو مثه خصلتهای بدم که دیگران فهمیدنو بهم گفتنو جلوی بقیه بیان کردم بیشتر به خصلتهای خوب میپردازم ... توی این مدت خصلت های خوبم دچار یه ارزش وافر شدن یه جورایی « من» بهشون بها دادم و اونقدر از بیانشون لذت بردم و بالا بردمشون که هر روزو هر روز به ارزش خصلتهای خوبم اضافه شدن و خصلات های بدم کم رنگ تر ...

واسه من که نتیجه داد ... به امتحانش می ارزه خوشحال میشم شما هم نتیجه هاتونو بهم بگین... .
بعضی از خصلتهای خوب دسته اولیم : مهربون- صبور-کمی تا حدودی از خود گذشته-کمی تا حدودی سنگ صبور

بعضی از خصلت های بد دسته اولیم : بدقول – هواس پرت – وقتی از کوره در میرم خیلی بد میشم -  بیشتر چیزارو جدی نمیگیرم- تنبلی-شلختگی

 
تو هم اگه دوس داشتی خصلت های خوب و بد خودتو داخل وبلاگت بزار تا دوستانت بیشتر بشناسنت و مهمتر خودت بهتر با خودت مچ میشی